"Αδυσώπητες μοναξιές", του Νώντα Τσίγκα

Ο Πρίμο Λέβι κάθεται να γράψει μετά το Άουσβιτς.

Ο Νίτσε στην πλατεία του Τορίνο γίνεται θέατρο: αγκαλιάζει το λαιμό ενός κακοποιημένου από τον αμαξά αλόγου ξεσπώντας σε λυγμούς. Κι ύστερα

Ο Νίτσε στο φρενοκομείο. Ψιθυρίζει τους στίχους: Μόνο τρελός. Ποιητής μονάχα!

Ο Βιζυηνός στο φρενοκομείο.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς στο φρενοκομείο.

Ο Μαρά δολοφονημένος στο λουτρό. Κρατά στις άκρες των δακτύλων του τον τελευταίο λίβελο.

Ο Ροβεσπιέρος σκύβει στη γκιλοτίνα τείνοντας τον γυμνό του τράχηλο.

Ο Ίων Δραγούμης αντικρίζοντας απομεσήμερο το απόσπασμα του Γύπαρη.

Η Ιουδήθ κρατώντας το κεφάλι του Ολοφέρνη.

Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης Παλαιολόγος μεταλαβαίνει στις Βλαχέρνες για τελευταία φορά. Φεύγοντας αφήνει να πέσει από τις πλάτες του η πορφύρα. Διαδήματα και σκήπτρο γλιστρούν από τα χέρια του στο σκοτάδι.

Ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι.

Ο Ιησούς την ώρα που ψελλίζει Ηλί Ηλί Λαμά Σαβαχθανί.

Ο Μπετόβεν διορθώνοντας τα τελευταία κουαρτέτα του.

O Βάλτερ Μπένγιαμιν μπροστά στα κλειστά σύνορα του Πορτ Μπου των γαλλικών Πυρηναίων. Στην τσέπη του ψαχουλεύει τα κλειδιά για την έξοδο: εικοσιπέντε δισκία μορφίνης.

Η πενηντάχρονη Μαρία Κάλας στο διαμέρισμά της στο Παρίσι.

Ο Σορίν Ματέϊ και το θύμα του την ώρα που αφήνει να γλιστρήσει στα εσώρουχά της μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα.

Ο ψαράς της Καλύμνου όταν βρίσκει μπλεγμένο στα δίχτυα του το γυιό του που 'χε χαθεί στα νερά πέντε μέρες πρωτύτερα.

ΟΔΟΣ, Πέμπτη 10-3-2011 / 582ο

Ο κ. Ν. Τσίγκας, ιατρός νευρολόγος, κατάγεται από το Βογατσικό, ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη