Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

109565 - ο κ. Χάινς Κούνιο

Ημέρα μνήμης Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων του Ολοκαυτώματος ή πως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων έμεινε αμέτοχη μπροστά στη θηριωδία του εκτοπισμού τους.

«Με μετέφεραν στο Άουσβιτς στις 15 Μαρτίου του 1943 στριμωγμένος μαζί με 80 ανθρώπους σε ένα βαγόνι και έμεινα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έως τις 6 Μαΐου 1945 ημέρα επίσημης λήξης του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Ήμουν σκλάβος εργάτης, μεταξύ των ελάχιστων επιζώντων σκελετωμένων από την πείνα και τις κακουχίες, ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες σκελετωμένους νεκρούς. Σώθηκα χάρη σε πολλές μικρές συμπτώσεις που μου επέτρεψαν να επιστρέψω στην πόλη που αγαπώ και να ξαναγεννηθώ. Έζησα εγώ, όμως δεν ξαναβρήκα τα 22 μέλη της οικογένειάς μου και πολλούς ακόμη. Αφιέρωσα τη ζωή μου στη διατήρηση της μνήμης ώστε οι 37.500 Εβραίοι της Θεσσαλονίκης που δεν επέστρεψαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης να αποκτήσουν τη χαμένη τους ταυτότητα». Χάιντς Κούνιο


Προσκεκλημένος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης στην εκδήλωση  σήμερα το πρωί με θέμα ''Ημέρα μνήμης Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος'', βρέθηκα γι άλλη μια φορά μαζί με την οικογένειά μου, με καλούς φίλους της Κοινότητας τόσο στην εκδήλωση όσο και στο Εβραϊκό Μουσείο μετά το τέλος της.
Συνομίλησα με τον πρόεδρο Δαυίδ Σαλτιέλ, τον Μωυσή Κωνσταντίνη του ΚΙΣ, το Γερμανό πρόξενο στην Ελλάδα. Με την αγαπημένη μητέρα του καλού μου φίλου Σαμ Μπενουζίλιο Βικτόρια  η οποία έχασε και τους δύο γονείς της στο Άουσβιτς. 
Γνώρισα επίσης το νέο Ραβίνο της Θεσσαλονίκης Ααρών Ισραήλ, έναν νεότατο και πολυμαθέστατο άνθρωπο. Επίσης τον πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννίνων, έναν  εκπληκτικό κοσμοπολίτη γιατρό ο οποίος  με παράπονο μου έλεγε πως η κοινότητά τους αριθμεί μόλις πενήντα μέλη, παρ' όλο που η Συναγωγή τους είναι πολύ μεγάλη και διατηρείται σε άριστη κατάσταση. Του υποσχέθηκα πως μόλις θα μπορώ αξιοπρεπώς να διαβάζω βιβλικά εβραικά (ναι, μαθαίνω εδώ και ένα χρόνο περίπου)  θα πηγαίνω στη Συναγωγή τους και θα διαβάζω στη λειτουργία του Σαββάτου (!).
Συγκλονίστηκα όμως κυριολεκτικά όταν μου έδωσε χειραψία ο Χάιντς Κούνιο, κρατώντας με και με το χέρι επάνω στο οποίο είναι γραμμένος ο αριθμός 109565. Μαζί με τη σύζυγό του και την κόρη του ήταν παρών σήμερα, συγκλονίζοντας όλους με το αγέρωχο βάδισμά του και τη βροντερή φωνή του (παρά τα 85 του χρόνια) την ώρα που κατέθεσε το στεφάνι στο μνημείο , φωνάζοντας όπως ήταν υποχρεωμένος κάθε πρωί την εποχή του εγκλεισμού του στο στρατόπεδο του Άουσβιτς.


Την παράσταση πάντως έκλεψε ο Γιάννης Μπουτάρης. Με μια απλή προσφώνηση που απευθύνονταν σε όλους ανακοίνωσε, πριν από τον περιεκτικό του λόγο, την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης να προχωρήσει σε μετατροπή του Πάρκου Ελευθερίας (που τώρα είναι ένα αισχρό πάρκιν) σε χώρο-πάρκο αφιερωμένο στο Ολοκαύτωμα.

Στην πρώτη φωτογραφία είναι ο Χάινς Κούνιο (www.pathfinder.gr)
Στη δεύτερη φωτογραφία είναι 'κάδρο' από το μνημείο, σήμερα στην εκδήλωση, &
Στην τρίτη φωτογραφία ο Ρουμάνος πρόξενος λίγο μετά την κατάθεση του στεφάνου του.

Επίσης:

Οι δικοί μου Εβραίοι - Πώς δύο άνθρωποι μπορούν να κάνουν τη διαφορά 

Μια συγκλονιστική ιστορία από τη Ζάκυνθο με αφορμή τη σημερινή παγκόσμια ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος Πηγή: http://www.lifo.gr/guests/happygirls/35631

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γνωριζετε οτι ο πρωτος γερμανος μοτοσυκλετιστης - αγγελιοφορος που μπηκε στην Θεσσαλονικη, κατεληξε στο σπιτι των γονιων του Χαιντς Κουνιο στην οδο Κορομηλα 3, προκειμενου προφανως να δωσει και να παρει φακελλους με πληροφοριες. Ολοι οσοι κατοικουσαν τοτε στην οδο κορομηλα γνωριζαν και γνωριζουν τον βιο και την πολιτεια της μητερας του.ι

δημήτριος παν. μεντεσίδης είπε...

Αυτό που αναφέρετε κ.Ανώνυμε πέρα από το οτι κατ΄εμέ αποτελεί επιχειρηματολογία υπαστυνόμου Α΄, αποτελεί και ύβρη στο πρόσωπο του σεβάσμιου κ.Κούνιο. Δε με ενδιαφέρει καν εάν αυτό που λέτε αποτελεί γεγονός ή εάν έχει περιεχόμενο αλήθειας. Δεν με αφορά ούτε καν σαν πληροφορία και νάστε βέβαιος γι αυτό. Θεωρώ τον εαυτό μου μαθητή του ευρωπαικού μυθιστορήματος και των κατακερματισμένων προσεγγίσεων των υπαρξιακών αναζητήσεων της Μεσευρώπης. Το ολοκαύτωμα σημάδεψε όλη μου την παιδεία και κουλτούρα και αποτέλεσε τη βάση της φιλελεύθερης θεώρησης του κόσμου και της ερμηνείας του.
Δεν υπήρξε θηριωδέστερη έκφραση εκ μέρους του ανθρώπινου είδους στην ιστορία της ανθρωπότητας. ΠΟΤΕ. Από τη γέννηση του πλανήτη ως τώρα. Έχουν γραφεί σχεδόν τα πάντα και πλεονάζει κάθε μου προσέγγιση εδώ. Αυτό που με αγγίζει είναι η φρικωδία του ανερμήνευτου εγκλεισμού. Η ανθρώπινη διάσταση που δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ σχέση με αυτά που αναφέρετε. Τι μπορεί να συγκριθεί και αντιπαρατεθεί με το διάστημα της παραμονής σε ένα στρατόπεδο θανάτου; Ποιά προσέγγιση και πληροφορία φωτίζει έστω για μια στιγμή τον ψυχικό κόσμο του κ.Κούνιο, και ποιά ερμηνεία μπορεί να μας δώσει έστω μία ώρα από τα συναισθήματά του στο διάστημα της παραμονής του εκεί; ΚΑΜΜΙΑ. Αυτό είναι το σημαίνον. Τα υπόλοιπα είναι κακοήθειες διότι απλά ''Το Άουσβιτς δεν επιδέχεται ερμηνείας''.
Να διαβάσετε το βιβλίο του Imre Kertesz ''Καντίς για ένα αγέννητο παιδί'' και να σταματήσετε να ανα μειγνύετε γεγονότα άσχετα μεταξύ τους όταν θέλετε να προσεγγίσετε και να ερμηνεύσετε κάτι. Χρειάζεται πολύ δουλειά για να επιτευχθεί αυτό αλλά πιστέψτε με αξίζει...

Νώντας Τσίγκας είπε...

Του βάζεις δύσκολα του ανθρώπου φίλε Δημήτρη! Αφησέ τον στην ησυχία του. Από την "αιδώ" προτιμότερη η "ύβρις"...
Ψυχαναλυτικώς στέκει μάλλον βολικότερη...

sapiens είπε...

Εγώ θα ήθελα να παραμείνω λίγο στην γνώση του Ανωνύμου περί της συνάντησης του Γερμανού μοτοσυκλετιστή με την οικογένεια Κούνιο. Από που ακριβώς γνωρίζει τι ήθελε από αυτούς; Μήπως είναι η μετεμψύχωση του Μέγκελε;

Νώντας Τσίγκας είπε...

Γιώργος Ιωάννου

"Τα ηλιοτρόπια των Εβραίων"


Κάθε φορά που τρίζει η σκάλα μας

«λές να ‘ναι αυτοί επιτέλους;» σκέφτομαι,

Κι ύστερα φεύγω και με τις ώρες

Κατακίτρινα ζωγραφίζω ηλιοτρόπια.


Όμως αύριο ώσπου να ξεχαστώ

στην αίθουσα αναμονής, το τραίνο

απ’ την Κρακόβια θα περιμένω.


Κι αργά τη νύχτα, όταν ίσως κατέβουν

ωχροί, σφίγγοντας τα δόντια

«αργήσατε τόσο να μου γράψετε»

Θα κάνω δήθεν αδιάφορα.

(Αφιερωμένο στον ανώνυμο τρισέγγονο του γερμανού μοτοσυκλετιστή).

δημήτριος παν. μεντεσίδης είπε...

«Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου».

Μπέρτολτ Μπρέχτ