Miles Davis - Milestones

Ενα από τα ομορφότερα άλμπουμ της μοντέρνας τζαζ (μετά από το Kind of Blue φυσικά !). Ηχογραφήθηκε το Φεβρουάριο (4/2) και το Μάρτιο (4/3) του 1958 στα στούντιο της Columbia, αποτελώντας ουσιαστικά έκφραση στον πειραματισμό του Ντέιβις με τη modal τζαζ και όντας ο πρώτος σε αυτό το είδος δίσκος του. Ηταν δομημένο σε δύο μόνο κλίμακες και ο Ian Carr σωστά παρατήρησε οτι '' η αρμονία είχε γίνει πια διακοσμητικό παρά λειτουργικό στοιχείο''. Η μόνταλ μουσική όπως τουλάχιστον την ορίζει ο Μάιλς ο ίδιος, είναι επτά νότες από κάθε κλίμακα, κάθε νότα, μία νότα μινόρε. Επίσης ο Μάιλς αναφέρει σε συνέντευξή του πως ο ενορχηστρωτής Τζώρτζ Ράσελ έλεγε πάντα οτι στη μόνταλ μουσική το ντο βρίσκεται εκεί που πρέπει να βρίσκεται το φα και άρα σύμφωνα με τα λεγόμενά του ολόκληρη η κλίμακα του πιάνου αρχίζει από το φα...

Την παραγωγή έκανε ο George Avakian για το παραπάνω label της Columbia και η οποία έγινε μετά το Miles Ahead (1957) και πριν το Porgy and Bess (1958). Η παρουσία του John Coltrane στο γκρούπ του Μάιλς το 1958, του έδωσε τη δυνατότητα να ηχογραφήσει δύο από τα κορυφαία άλμπουμ της μετά-bob τζαζ, μαζί με το διαμαντένιο Kind of Blue (1959). Η μουσική του Μάιλς εδώ μας έδειξε όχι μόνο τη νέα του προσέγγιση στη τζαζ αλλά και το πόσο απομακρύνθηκε από τον Charlie Parker και τη μουσική εκείνης της εποχής (bob).Οι μουσικοί (τουλάχιστον οι δύο σαξοφωνίστες στο άλτο και τενόρο) του σεξτέτου νομίζω, και αυτό μπορεί ο οποιοσδήποτε λάτρης της τζαζ να το κατανοήσει και αντιληφθεί, ήταν εκπληκτικοί. Το στοιχείο του απρόβλεπτου παρέμενε ουσιαστικά σημαντικό στη συγκεκριμένη ηχογράφηση. Δε θα ξεχάσω ποτέ την ''είσοδο'' του άλτο σαξοφώνου του Κάνον στο ομώνυμο κομμάτι ''Μilestones'' και το πως ''πιάνεται'' ο Μάιλς από τη φράση του Κάνον για να ξεκινήσει το σόλο του στο ίδιο κομμάτι ! Λαμπερός και συγκλονιστικός ήχος, καθαρό και brilliant παίξιμο που θάλεγαν και οι Αμερικανοί. Η δε bassline νομίζω είναι αξεπέραστη. Προσέξτε την! Ο Φίλυ Τζό με τον Πώλ κρατάνε τέτοια δυνατή ''γραμμή'' που θυμάμαι τι έλεγε ο αγαπημένος Dexter Gordon : ''όταν ξεχωρίζεις μέσα από το κομμάτι που ακούς την bassline τότε πιά ξέρεις να ακούς σωστά τη τζαζ''. Στο κομμάτι "Sid's Ahead" πιάνο έπαιξε ο Μάιλς Ντέιβις γιατί όπως μας λέει ο ίδιος, ο Ρεντ Γκάρλαντ εκνευρίστηκε όταν κάποια στιγμή προσπάθησε να του εξηγήσει κάτι πάνω στην εκτέλεση του κομματιού. Κάτι ακόμη που αξίζει να αναφέρουμε εδώ είναι οτι ο Μάιλς δε χρησιμοποίησε καθόλου τη σουρτίνα harmon στην τρομπέτα του. Πάντως και ο Κάνον και ο Τρέην έπαιξαν εκπληκτικά παρουσιάζοντας εκπληκτική ''χημεία'' και το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει τον Μάιλς (και όχι μόνο) ο οποίος θεώρησε πως οι δυό τους ήταν τα δύο κορυφαία σαξόφωνα που έπαιξαν ποτέ μαζί σε ηχογράφηση.Οι μουσικοί που παίζουν στο άλμπουμ είναι οι εξής: Miles Davis - trumpet, piano (on "Sid's Ahead"), Cannonball Adderley - alto saxophone, John Coltrane - tenor saxophone, Red Garland - piano, Paul Chambers - double bass, Philly Joe Jones - drums.

1. "Dr. Jackle" – 5:47 (Jackie McLean)
2. "Sid's Ahead" – 12:59 (Miles Davis)
3. "Two Bass Hit" – 5:13 (John Lewis-Dizzy Gillespie)

1. "Milestones" – 5:45 (M.Davis)
2. "Billy Boy" – 7:14( Ahmad Jamal)
3. "Straight, No Chaser" – 10:41 (Thelonious Monk)