Harry Carney

Και μια και αναφέρθηκα στον Johny Hodges και στην ορχήστρα του Duke Ellington, δε μπορώ παρά να αναφέρω και τον εκπληκτικό βαρύτονο-σαξοφωνίστα της ορχήστρας του, τον Harry Carney. Εναν εξαιρετικό μουσικό ο οποίος δεν εισέπραξε τη δόξα που του άρμοζε. Ολοι ξέρουμε τον Gerry Mullingan σαν τον κορυφαίο σαξοφωνίστα που έπαιζε βαρύτονο σαξόφωνο, αλλά ο Harry Carney έχω την άποψη οτι ήταν περισσότερο αισθαντικός και πολύ πιο γλυκός στο παίξιμό του. Πιό πλήρης στον ήχο του και τεχνικά πιό άρτιος από τον G.M. Βέβαια, όπως τόνιζε πάντοτε ο Miles, άν κάποιος λευκός μουσικός ήταν όμορφος, ξανθός και αντιπροσώπευε το μέσο πετυχημένο αμερικανό η μουσική βιομηχανία τον ''έφθανε'' στην κορυφή. Γι αυτό λοιπόν και ο Gerry ''υπερτερούσε'' του Harry. Ηταν λευκός, ξανθός, ωραίος και σαν εικόνα πληρούσε τις προυποθέσεις για ίνδαλμα. Οχι οτι υστερούσε σε μουσικές ικανότητες αλλά να όλοι ξέρουμε τον Gerry και όχι τον Harry Carney.

Ακριβώς έτσι δεν θεοποιήθηκε και ο Elvis Prisley, και του χρεώθηκε η πατρότητα και η βασιλεία του Rock n' Roll ; Οταν όλοι ξέρουμε οτι rock n' roll πρωτόπαιξε και ουσιαστικά το καθιέρωσε ο Chuck Berry, γνωστός από τις συνεργασίες του με τον Bo Diddley. Aλλά ο Ελβις ήταν το απόλυτο είδωλο για τη μουσική βιομηχανία ενώ ο Chuck μαύρος και άσχημος . Ο Ελβις απέφερε αμέτρητα πλούτη και ακόμη ''πουλάει'' ενώ τον Chuck Berry αμφιβάλλω εάν τον ξέρει κανείς ,παρά ένας ελάχιστος αριθμός ανθρώπων. Αναζητείστε τον στο youtube και εκτός του οτι θα εκπλαγείτε από τις μουσικές του ικανότητες θα διαπιστώσετε οτι ο Ελβις ήταν μια ξεδιάντροπη αντιγραφή του τρομερού αυτού μαύρου μουσικού.Αυτά...

Ακούμε λοιπόν τον Harry Carney σε ένα σόλο του από το πασίγνωστο και εμβληματικό τζαζ κομμάτι του Ντιούκ, το ''Sophisticated Lady'' με τον ίδιο τον Έλινγκτον στο πιάνο, ενώ στο βάθος κάποια στιγμή διακρίνεται ο Johny Hodges με το άλτο στα χέρια, περιμένοντας τη σειρά του να μας ''απογειώσει''.
Προσέξτε την κυκλική αναπνοή του προς το τέλος του σόλο. Είναι απίστευτη και ατέλειωτη....αλλά τελειώνει όπως αρμόζει στο ταλέντο του, προδίδοντας και τη μουσική σχολή του και την περίοδο της τζαζ που μεσουρανεί. Μας υπενθυμίζει την swing πλευρά του!