Ray Brown - "The Best of the Concord years"

Γεννημένος στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ ο Raymond Mathews κατά κόσμον Ray Brown, ξεκινά στα οκτώ του χρόνια να παίζει πιάνο, ενώ λόγω της κενής θέσης της ορχήστρας του σχολείου όπου πήγαινε αναγκάστηκε να παίξει μπάσο.

Στα είκοσί του πηγαίνει στη Νέα Υόρκη όπου γνωρίζεται με όλη την αφρόκρεμα της τζαζ της εποχής εκείνης: Ντίτζυ Γκιλέσπι, Αρτ Τέιτουμ, Τσάρλι Πάρκερ.

Την περίοδο 1946-51 έπαιξε με τον Ντίζυ, τον Μίλτ Τζάκσον (των MJQ), την Ella Fitzerald (που υπήρξε και γυναίκα του από το 1948 μέχρι το 1952) κ.ά.

Υπήρξε μέλος του Oscar Peterson trio για δεκαπέντε χρόνια. 

Στα τέλη του '60 πηγαίνει στο Λος Αντζελες, όπου εργάζεται για ένα διάστημα και σαν μάνατζερ των MJQ(!) καθώς και του Quincy Jones(!),ενώ τη δεκαετία του '80 προσπαθεί να ραφινάρει το προσωπικό στυλ του δικού του τζαζ τρίο. Τρίο στο οποίο εμφανίζονται οι πιανίστες Benny Green, Geoff Keezer καθώς και οι ντράμερς Jeff Hamilton και Greg Hutsinson. Στο τρίο του συμμετείχε για χρόνια ένας εκπληκτικός πιανίστας ο Gene Harris με τον οποίο μας έδωσε ηχογραφήσεις άφταστης γοητείας και απίστευτης τζαζ αίσθησης. Μπλούζυ ήχοι , δυνατό αριστερό χέρι, δυνατά και μελωδικά χτυπήματα με το δεξί, ήταν ο ιδανικός πιανίστας νομίζω που θα μπορούσε να παρακολουθήσει τον πληθωρικό Ρέυ.

Ηχογραφεί για χρόνια με την Concord και στη συνέχεια με την Telarc.

Αξίζει να αναφέρουμε εδώ πως ο Ρέυ Μπράουν το 1990 "ανακάλυψε" την Diana Krall σε κάποιο εστιατόριο του Nanaimo. Βέβαια στη συνέχεια η Krall παντρεύτηκε τον Elvis Costello και δε χρειάστηκε παραπάνω βοήθεια!

Συνέχισε τις περιοδείες του μέχρι και τον Ιούλιο του 2002 όπου ο θάνατος τον βρήκε στην διάρκεια ενός υπνάκου, ενώ περίμενε να εμφανιστεί σε συναυλία στην Ινδιανάπολη.

Εγώ προσωπικά επιλέγω την περίοδο που έπαιζε στο τρίο του Oscar Peterson, καθώς και την περίοδο όπου στο τρίο του είχε πιανίστα τον Gene Harris (μαζί στο Summertime στο βίντεο που ακολουθεί). Λαμπερή τζαζ, πανταχού παρούσα η "μήτρα" του μπλουζ ήχου, δυνατά συναισθήματα στον αέρα, υπέροχο feeling και μοναδικός ρυθμός σε όλες τις ηχογραφήσεις. Μπάσο που κυριολεκτικά καθηλώνει τον ακροατή. Θεωρώ πως είναι ίσως (πλην του Charlie Mingus πιθανόν) ο πιο αναγνωρίσιμος ήχος ,από τα πρώτα χτυπήματα, μπάσου.

Το διπλό σιντί Ray Brown-"The best of the Concord years"  που κυκλοφόρησε στις 20 Νοεμβρίου του 2002 για το label της Concord Jazz, είναι ένα κυριολεκτικά εκπληκτικό δείγμα του ταλέντου του. Το άκουσα άπειρες φορές και είναι σαν να το ακούω πάντα για πρώτη φορά. Θυμάμαι κάποια φορά που είπα στο Λάκη τον Τζήμκα οτι άκουγα πριν τον συναντήσω τον Ρέυ Μπράουν μου είπε: -"Εγώ αυτό το σιντί το άκουγα δύο μήνες συνεχώς, τόσο μου είχε αρέσει". 

Οι τίτλοι των κομματιών των δύο σιντί υπάρχουν εδώ για όσους θέλουν να τα ''κατεβάσουν'' και δε θέλουν να αγοράσουν το διπλό σιντί : http://www.emusic.com/album/Ray-Brown-Ray-Brown-The-Best-Of-The-Concord-Years-MP3-Download/10736209.html