The Quintet

Ίσως η πιο λαμπερή ηχογράφηση και το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της bebop με τους κορυφαίους μουσικούς της να έχουν δημιουργήσει ό,τι ακριβώς χαρακτηρίζει την ψυχή αυτού του ρεύματος της τζαζ, που έμελλε να καθορίσει  και την ιστορία της. Οι τονισμοί εδώ στη bop δε γίνονται στα δυνατά μέρη του μέτρου όπως στο swing μέχρι τότε, αλλά τονίζονται τα αδύναμα μέρη με μια απίστευτη ευελιξία στα σόλο και μια δυνατότητα θεματικής εξέλιξης που δίνει τη δυνατότητα στους μουσικούς να ξεδιπλώσουν όλο τους το ταλέντο. Εδώ αποκτήθηκε η ''ρετσινιά'' του αυτοσχεδιαστικού ρόλου της τζαζ και η μαγική ικανότητα του μουσικού της να μπορεί να αυτοσχεδιάζει έτσι όπως ακριβώς σκέφτεται και αισθάνεται εκείνη τη στιγμή. Έτσι η τζαζ και κυρίως η bebop (με όλη την εξέλιξή της φυσικά ως σήμερα) είναι η μόνη μουσική που δίνει αυτή τη δυνατότητα στους μουσικούς της, να εκτελέσουν δηλαδή με νότες αυτό που ακριβώς νοιώθουν και αισθάνονται σε σχεδόν πραγματικό χρόνο. 

Παίζουν οι Bud Powell στο πιάνο, αυτή η βασανισμένη ψυχή που χάθηκε πρόωρα, ο κυριολεκτικά γίγαντας Charles Mingus στο κοντραμπάσο, μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της τζαζ. Ο Dizzy Gillespie στην τρομπέτα δε χρειάζεται συστάσεις. Ο Max Roach στα τύμπανα μαζί με το μπασίστα Μίνγκους δημιουργεί τη βασική γραμμή (bassline) που πάνω της σολάρουν τα πνευστά. Και βέβαια στο άλτο σαξόφωνο η κορυφαία φυσιογνωμία της τζαζ ο Charlie Parker που εδώ ηχογράφησε με το ψευδώνυμο Charlie ''Chan''. Μια σύναξη γιγάντων για ηχογράφηση μιας τζαζ που ακούγεται σα να γράφτηκε και παίχτηκε χτες.Η μεγάλη μαγεία της τζαζ: η φρεσκάδα της.

Ο τίτλος είναι The Quintet- Jazz at Massey Hall, μια ηχογράφηση του 1953 για το label της Debut. Το έχω στη δισκοθήκη μου με remastering επεξεργασία στα 24-bit και με το εξώφυλλο της φωτογραφίας.

Τα κομμάτια του σιντί είναι :το Perdido των Tizol-Legfelder-Drake, το Salt Peanuts του Dizzy, το υπέροχο All the Thing You Are  των Hammerstein-Kern, το  Wee πάλι του Dizzy, το Hot House του σπουδαίου Tad Dameron και το κάτι σαν εθνικός ύμνος της bebop ή μάλλον της αυτοσχεδιαστικής τζαζ, το Night in Tunisia των Gillespie και Paparelli.

Ακούμε εδώ, (γιατί το βράδυ καθώς με έπαιρνε ο ύπνος, ήρθε στο μυαλό μου ο Bird και  το λευκό επιστόμιο του άλτο του!!!) το πολυαγαπημένο μου ''All The Things you Are'' ,παρ' όλο που έψαξα το Hot House, την πολύ ωραία αυτή σύνθεση του Tad Dameron από τη συγκεκριμένη ηχογράφηση αλλά δε τη βρήκα για να ακούσουμε το εκπληκτικό σόλο του C.Mingus.