Satchmo και σουινγκάτα Dippermouth Blues

Πριν από λίγες μέρες η αγαπημένη φίλη Άννα Μπ., μου χάρισε μια συλλογή ένθετη κάποιας εφημερίδας (RN),που αποτελούνταν από δύο σιντί αφιερωμένα στον Louis Armstrong.

Ομολογώ (συμφωνώντας με αγαπημένο τζαζίστα φίλο που τα ακούγαμε παρέα στο φαρμακείο σε απαγορευτικά ντεσιμπέλ για το χώρο) πως δε θα αγόραζα σιντί με L.A επειδή υπάρχουν διάσπαρτα τα κομμάτια του στη συλλογή μου, και κάτι που δεν είναι προς τιμή μου, παρά τα χιλιάδες σιντί της δισκοθήκης μου.
Με μάγεψε για πολλοστή φορά  ο υπέροχος τρομπετίστας και ένας από τους πυλώνες της μουσικής που λέγεται τζαζ. Τα σιντί είναι υπέροχα. Μαγικές σουίγκ νότες σκορπίζονται εδώ και μέρες στον αέρα, τόσο από την τρομπέτα του Λιούις,όσο και από τα τρομπόνια και τα κλαρινέττα της μπάντας. Ακούω συνεχώς εδώ και σχεδόν δεκαπέντε μέρες τα τριανταεπτά κομμάτια από το πρωί μέχρις το κλείσιμο.

Μπαίνοντας  δε χτες ο Άγγελος μου λέει χαρούμενος πως στο θέατρο του Badminton παίζει αυτές τις μέρες μεγάλο αφιέρωμα στον Fats Waller  τον υπέροχο πιανίστα, τροβαδούρο, και ό,τι άλλο βάζει ο νους, και καλό θάταν να βρισκόμασταν εκεί. 

Οπότε βάζω να ακούσουμε αμέσως από τη χαρισμένη συλλογή το ''Dipper Mouth Blues'' και του λέω πως κάτι τέτοιο δεν θα ακούσουμε;

Ηχογράφηση του 1957 στη Νέα Υόρκη σαν σήμερα (!) στις 25 Ιανουαρίου στο κομμάτι αυτό που είναι μια σύνθεση του Joe "King" Oliver. Στο σιντί που ακούω εγώ είναι από το LP του Louis Armstrong με τίτλο ''SUGAR FOOT STOMP'' για το label της VERVE σε remastering του 1983. Eίναι πιό σουιγκάτη από αυτή της Νέας Υόρκης όπου και το σκάτινγκ του Σάτσμο δίνει και παίρνει.

Ας το απολαύσουμε....είναι πράγματι μαγικό και μάλιστα στο κλίμα του swing-blues που σημάδεψε τη χρυσή κι αγαπημένη εποχή της τζαζ πριν τη bebop. 
Τη σχέση του με τον ''King'' Oliver (''papa'' Joe τον προσφωνεί...) την περιγράφει στην αρχή του βίντεο με την υπέροχα βραχνή φωνή του και με τη συνοδεία νοσταλγικού πιάνου.