Φεβρουάριος του 2003 και η σύζυγός μου βρίσκεται σε επαγγελματικό-εκπαιδευτικό ταξίδι με το Σύνδεσμο Ξεναγών Βορείου Ελλάδος στην Κάτω Ιταλία.
Εγώ άκουγα τότε με πάθος Paolo Fresu. Είχα ''σκουπίσει'' το FNAC των Βρυξελλών αποκτώντας τις δουλειές του στην EGEA Records, που ήταν αδύνατον να τις βρει κάποιος στην Ελλάδα τουλάχιστον τότε.
Κάποιο βράδυ λοιπόν ακούγοντας μόνος μου τον Paolo , μου τηλεφωνεί η 'Ελενα και μου λέει πως είναι σε κάποιο σκοτεινό και έρημο σοκάκι της Νάπολης όπου ρωτώντας έφτασε, για να μου αγοράσει κάποια σιντί του Fresu. Ένα λοιπόν από αυτά που μούφερε είναι το εικονιζόμενο επάνω.
Το πως επέστρεψε σώα και άθικτη στο ξενοδοχείο ήταν θέμα τύχης. Πυροβολισμοί, σειρήνες ασθενοφόρων, αστυνομικά μπλοκ,...βράδυ στο κέντρο μιας πόλης που ελέγχει η κόζα-νόστρα.
Όμως έπρεπε να μου φέρει σιντί του Paolo Fresu...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου