Ο πολυαγαπημένος φίλος της καρδιάς Άγγελος Κ. μετώκησε στη χώρα της φράου Άνχελα ύστερα από σχεδόν δεκαπέντε χρόνια παρουσίας κοντά μας. Είχα την τύχη να τον συναναστρέφομαι σχεδόν εβδομαδιαίως για όλα αυτά τα χρόνια. Και όπως γίνεται σχεδόν πάντοτε , όταν κάποιος δεν είναι πια κοντά μας τότε αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της απουσίας του, που είναι και το μέτρο της σημασίας του στη ζωή μας.
Όταν τον χαιρέτησα πριν φύγει είχα φορτιστεί τόσο συναισθηματικά, που δε μπόρεσα να μην κλάψω ένδον, και κρατάω τη σφιχτή αγκαλιά μας που θα θυμάμαι....
Μου άφησε μια συλλογή διακοσίων και πλέον σιντί τζαζ (και όχι μόνο) μουσικής. Βαθύτατος γνώστης της τζαζ, ήταν σχολείο για μένα. Ανήσυχος σε όλα του, πάντοτε μου έδειχνε νέες μουσικές, νέους μουσικούς, νέες εκτελέσεις, απίθανους ξεχασμένους και 'άγνωστους' μπασίστες, πιανίστες που μου ξεσήκωναν.
Για να μην αναφερθώ στα μαγικά ηχοσύνολα που έστηνε ξανα και ξανά. Symphonic Line ενισχυτές, προενισχυτές, Dali ηχεία, Macidosh ραδιόφωνα, καλώδια που άλλαζαν τον ήχο άμεσα (!)....Το σπίτι του ήταν ένας επαγγελματικός σχεδόν χώρος ήχου.
Όταν έστησα το δικό μου σύνολο (Vincent - Micromega - Antal) δε θα ξεχάσω το γεγονός πως προσφέρθηκε να μου αντικαταστήσει τα καλώδια του συστήματός μου, λέγοντας:
-''Πέταξέ τα αυτά, δεν κάνουν''
-'' Μα είναι Nordost'' του λέω,
-''Πέταξέ τα''.
Και μου έφερε ο ίδιος από το εργοστάσιο της Symphonic Line που βρίσκεται στο Duisburg ένα σετ τετρακαλωδίωσης, βάρους 8,5 κιλών (!) και με τον ήχο μου να μην αναγνωρίζεται πλέον. Είχε γίνει άπιαστος, αλλά κόστισαν και μια μικρή περιουσία παρόλο που τα πλήρωσα στο ελάχιστο δυνατό κόστος τους.
Αν για κάτι μετάνοιωσα (δεν είχα αποφασίσει τότε βέβαια ακόμη να στήσω το σύνολο) είναι που δεν αγόρασα τον ενισχυτή του (της Symphonic Line κι αυτός), που έφερε ο ίδιος από τη Γερμανία, ώστε να έχω τον κορυφαίο amplifier τώρα....
Μου χάρισε όμως έναν απίστευτο ρευματολήπτη της ίδιας εταιρείας για να θυμάμαι το πως φτιάχνουν οι Γερμανοί προιόντα τα οποία αντέχουν για αιώνες. Εάν δεν τον δει κάποιος (είναι το καλώδιο που μεταφέρει το ρεύμα από την πρίζα στον ενισχυτή) δε μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει αδιανόητη ποιότητα κατασκευής.
Για να μην αναφερθώ στα μαγικά ηχοσύνολα που έστηνε ξανα και ξανά. Symphonic Line ενισχυτές, προενισχυτές, Dali ηχεία, Macidosh ραδιόφωνα, καλώδια που άλλαζαν τον ήχο άμεσα (!)....Το σπίτι του ήταν ένας επαγγελματικός σχεδόν χώρος ήχου.
Όταν έστησα το δικό μου σύνολο (Vincent - Micromega - Antal) δε θα ξεχάσω το γεγονός πως προσφέρθηκε να μου αντικαταστήσει τα καλώδια του συστήματός μου, λέγοντας:
-''Πέταξέ τα αυτά, δεν κάνουν''
-'' Μα είναι Nordost'' του λέω,
-''Πέταξέ τα''.
Και μου έφερε ο ίδιος από το εργοστάσιο της Symphonic Line που βρίσκεται στο Duisburg ένα σετ τετρακαλωδίωσης, βάρους 8,5 κιλών (!) και με τον ήχο μου να μην αναγνωρίζεται πλέον. Είχε γίνει άπιαστος, αλλά κόστισαν και μια μικρή περιουσία παρόλο που τα πλήρωσα στο ελάχιστο δυνατό κόστος τους.
Αν για κάτι μετάνοιωσα (δεν είχα αποφασίσει τότε βέβαια ακόμη να στήσω το σύνολο) είναι που δεν αγόρασα τον ενισχυτή του (της Symphonic Line κι αυτός), που έφερε ο ίδιος από τη Γερμανία, ώστε να έχω τον κορυφαίο amplifier τώρα....
Μου χάρισε όμως έναν απίστευτο ρευματολήπτη της ίδιας εταιρείας για να θυμάμαι το πως φτιάχνουν οι Γερμανοί προιόντα τα οποία αντέχουν για αιώνες. Εάν δεν τον δει κάποιος (είναι το καλώδιο που μεταφέρει το ρεύμα από την πρίζα στον ενισχυτή) δε μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει αδιανόητη ποιότητα κατασκευής.
Εδώ και ενάμισυ μήνα σχεδόν, ακούω όλο αυτό τον όγκο τζαζ μουσικής και είμαι μαγεμένος. Μου άφησε τα ακούσματα και τις προσωπικές του επιλογές. Ακούω από το πρωί μέχρι το βράδυ κάθε σιντί πολλές φορές και χάνομαι. Όλα πάλι από την αρχή και πάλι πολλές φορές το καθένα, και πάλι και ξανά και ξανά. Ταξίδι μουσικό και μαγεμένο. Δε μπορώ να εκφράσω το παραμικρό. Είμαι επάνω στο χαλί της τζαζ και πετάω, πετάω, δε θέλω να κατέβω....
Στην ανάμνηση της καρδιακής μας φιλίας το κομμάτι ''Come Gone'' του πολυαγαπημένου μου τενόρο σαξοφωνίστα Sonny Rollins,που λάτρεψα από τη συλλογή του.
Άγγελε πίνω και για σένα εσπρεσσάκι που και που.....δε σε ξεχνώ. Και ακούω τις μουσικές σου. Ελπίζω πάντοτε να ξαναπούμε, έστω και για λίγο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου