Γιατί λατρεύω την Ευρώπη.

Ξαναδιάβαζα αργά χτες βράδυ την ''Παρέμβαση'' του αγαπητού φίλου Β.Π.Καραγιάννη και συγκεκριμένα στο τεύχος 133, την περιήγηση του βιβλίου ''Ελληνικό hangover'' του Δ.Κούρτοβικ.

Γράφει λοιπόν ο Δ.Κ σε κάποιο σημείο : ''Η Ευρώπη είναι σήμερα η μόνη περιοχή του κόσμου όπου η αυτοκριτική στάση απέναντι στο ιστορικό παρελθόν, η αποφλοίωση των εθνικών μύθων, αποτελεί βασικό στοιχείο της πολιτισμικής συμπεριφοράς και μάλιστα έχει γίνει μέρος των θεσμών. Για να φτάσουν οι Ευρωπαίοι σ' αυτό το σημείο, χρειάστηκε να διαπράξουν και να υποστούν τρομερές θηριωδίες, να προξενήσουν και να θρηνήσουν εκατομμύρια θύματα. Αλλά στην ιστορία η πορεία πρός την ωριμότητα είναι πάντα μιά τραυματική διαδικασία''. 
Να συμπληρώσω εγώ ακόμη από τον  Elias Canetti ο οποίος γράφει πως ''οι χιλιομετρικοί δείκτες στους αυτοκινητόδρομους της Βουλγαρίας είναι τύμβοι εξαφανισμένων λαών''.

Ωστόσο η Ευρώπη έχει να διδαχτεί από ''το περίφημο αμερικάνικο...χωνευτήρι που λειτουργεί τόσο αξιοθαύμαστα επειδή δίνει στους μετανάστες τη δυνατότητα ν΄αποκτήσουν μια καινούργια ταυτότητα χωρίς ν' απαρνηθούν την παλιά τους. Η Ευρώπη δεν έχει μάθει ακόμη σε ικανοποιητικό βαθμό να θεωρεί και να μεταχειρίζεται τους δικούς της μετανάστες ως μέρος της ιστορίας της, άρα και ως μέρος της ταυτότητάς της''.

Αξιολογώτατη και εξαιρετικά εύστοχη προσέγγιση από τον Δ.Κ. Μου θύμισε τις θέσεις του George Steiner με τις οποίες ταυτίζονται σχεδόν. Πράγματι οι  Ευρωπαίοι είναι οι μόνοι που έκαναν και κάνουν ακόμη (οι Γερμανοί ακόμη μέμφονται για το ναζιστικό τους παρελθόν, οι Ιταλοί λιγότερο βέβαια για το φασιστικό τους, οι Σκανδιναυοί παλιότερα κ.ά.) ανελέητη αυτοκριτική και μάλιστα υπό την πίεση άλλων ευρωπαικών λαών (!).

Καμμία άλλη πληθυσμιακή ομάδα, έθνος ή κράτος δεν έκανε  ποτέ αυτοκριτική για τα εγκλήματα και τις θηριωδίες που διέπραξε. Ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες για τη συστηματικώτερη γενοκτονία όλων των εποχών που διέπραξαν, την αφάνιση των γηγενών πληθυσμών της αμερικανικής ενδοχώρας. Ούτε οι Ιάπωνες ή οι Ρώσοι.Ούτε οι Αυστραλοί ζήτησαν ποτέ συγγνώμη για την εκμηδένιση των Αβορίγινων.

Επίκαιρη λοιπόν όσο ποτέ η παραπάνω θέση , σε μια Ευρώπη που αναζητά σήμερα λύσεις στο πρόβλημα της αθρόας μετακίνησης πληθυσμών στο έδαφός της.

Χαίρε, ταλαίπωρο ανθρώπινο γένος!

Όλα περνούν, και τίποτα δεν πεθαίνει.

Πολύ μισήσαμε και υποφέραμε. Αγαπήστε :

Ο κόσμος είν' όμορφος, και άγιο είναι το μέλλον. 
Giosue Carducci (1835-1907)