Το κλασσικό πια (κάτι σαν εθνικός ύμνος της τζαζ) ''My favourite things'' του John Coltane από συναυλία που έδωσε το 1961 στο Baden-Baden της Γερμανίας. Στο σοπράνο σαξόφωνο ο ίδιος ο John Coltrane, στο πιάνο ο MacCoy Tyner, στο άλτο σαξόφωνο και το φλάουτο ο Eric Dolphy, στο κοντραμπάσο ο Reggie Workman και στα ντραμς ο ''πολύς'' Elvin Jones.
Ολοι ξέρουμε πως ο Κολτρέην έπαιξε και σοπράνο σαξόφωνο εκτός από τενόρο ,με το οποίο δημιούργησε τον κύριο όγκο των ηχογραφήσεών του. Ο άνθρωπος που του το πρότεινε ήταν ο Miles Davis. Το αγόρασε από αντικερί φίλης του στο Παρίσι και του το χάρισε το 1960. Από τότε ο Τρέην άλλαξε σημαντικά το παίξιμό του το οποίο ήταν προσαρμοσμένο στον τενόρο ήχο που έπαιζε ως τότε. Μέχρι τότε το παίξιμό του έμοιαζε περισσότερο με του Ντέξτερ Γκόρντον, του Σόνυ Στίτ και του Τσάρλι Πάρκερ. Μετά την επαφή του με το σοπράνο ο ήχος του άλλαξε εντελώς και κάποια στιγμή έγινε χαρακτηριστικός και απόλυτα ''δικός'' του. Ηταν πια πολύ πιό ανάλαφρος και γρήγορος απ' ότι ήταν με το τενόρο.
Εργασιομανής και απολύτως σοβαρός σαν άνθρωπος ,αμέσως μόλις τελείωνε το παίξιμο στη δουλειά πήγαινε στο σπίτι του και άρχιζε την εξάσκηση μέχρι την επομένη. Αφιέρωνε απίστευτο χρόνο στη μελέτη και δεν είναι τυχαίο οτι το παίξιμό του κάποια στιγμή ήταν συνυφασμένο με τον ίδιο του το χαρακτήρα: Eμοιαζε ο ήχος του σοπράνου του με ανθρώπινη γοερή κραυγή. Εχω στη δισκοθήκη μου μιά ηχογράφηση του ''Spiritual'' στην οποία ο ήχος του είναι σπαραγμός. Το γράφω και ανατριχιάζω ακόμη και τώρα. Εχω την αίσθηση οτι κλαίει μέσα του εκείνη τη στιγμή με λυγμούς. Είναι τόσο συναισθηματικά φορτισμένο το παίξιμό του στη συγκεκριμένη εκτέλεση που όσες φορές το ακούω νιώθω μιά φόρτιση και μια ανατριχίλα, έτοιμος να βάλω τα κλάματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου