Για να συμπληρωθεί η τριάδα των σαξοφώνων της ορχήστρας του Duke Ellington ακούμε τον αγαπημένο μας Paul Gonsalves (1920-1974). Ξεκίνησε σαν κιθαρίστας ενώ η πρώτη του εμφάνιση ως σαξοφωνίστα έγινε με την ορχήστρα του Sabby Lewis στην οποία έπαιζε κατά την περίοδο του Β'ΠΠ. Πριν την παρουσία του στην ορχήστρα του Ντιούκ Ελινγκτον το 1950,έπαιξε με την ορχήστρα του Count Basie την περίοδο 1947-49 και του Dizzy Gillespie την περίοδο 1949-50. Οι δύο κλασσικές blues συνθέσεις "Diminuendo in Blue" και "Crescendo in Blue" με την ορχήστρα του Έλινγκτον τη δεκαετία του '30 είναι δικές του. Εδώ τον ακούμε σε ένα εκπληκτικό ''σουινγκάτο'' σόλο με την ορχήστρα του Ντιούκ. Χωρίς λόγια νομίζω...
2 σχόλια:
εαν μου επιτρέπεις, θα ήθελα να συμπληρώσω μια άχρηστη, αλλά πολύ αστεία πληροφορία σχετικά με τον Gonsalves.
Το ήξερες πως έπασχε από ναρκοληψία? Έψαξα το βιογραφικό του και δε βρήκα κάτι σχετικό, αλλά βρήκα αυτό το βίντεο και δε μπορώ να μην το κοινοποιήσω:
http://www.youtube.com/watch?v=faOvAO4SRY8&feature=related
είναι από τα πιο αστεία πράγματα που έχω δει.. αφότου το συνειδητοποίησα..
Με σεβασμό
Γ.
Πράγματι αγαπητέ μου. Οντως η στάση του προδίδει αυτό που αναφέρεις. Εγώ δε το γνωρίζω και σ' ευχαριστώ που το καταθέτεις. Υπέθεσα πάντως πως πήρε μιά στάση ''στυλ'' περιμένοντας τη σειρά του! Εκπληκτικό το Perdido. Eμένα μου έρχεται στο μυαλό ο Dizzy G. στο συγκεριμένο κομμάτι χωρίς να ξέρω γιατί. Ισως το εκρηκτικό του σόλο;
Ο ντάμερ Woodyard εδώ είναι ασύλληπτος. Σκέψου αυτού του βεληνεκούς τους μουσικούς στην ξέφρενη εποχή της bebop που ακολούθησε την εποχή της Ορχήστρας τι θα μπορούσαν να παίξουν με την ελευθερία που θα τους παρείχε!!
Και η πληροφορία σου μόνο άσχετη δεν είναι βέβαια. Οπως και το Perdido που μας το θύμησες. Νάσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου